Een heel mooi stukje aarde... Fraser Island

Vanuit Airlie Beach namen we de nachtbus naar Hervey Bay, waar we ons laatste gezamenlijke avontuur zouden gaan beleven. Wat is het toch heerlijk als je liggend op twee stoelen past en lekker kunt slapen in de bus! Zo kwamen Brenda en ik na een zeer goede nachtrust op 1e kerstdag aan in Hervey Bay. We hebben er natuurlijk nooit bij nagedacht dat er geen shuttlebus zou rijden van de plaats waar we gedropt werden naar het hostel. Zo kwam het dat we deze uitdaging te voet aangingen met een zware (die van Brenda was nog veel zwaarder) backpack op onze rug in de brandende zon op het heetst van de dag. We kwamen uiteindelijk aan bij het begin van onze straat, echter… we moesten naar nummer 184. Gedurende de lange weg telden we de huizen af naar het nummer waar we moesten zijn, afgewisseld met af en toe een kleine scheldpartij en een klein momentje van rust. Toen we nog 20 nummers moesten, zag ik vanuit mijn ooghoek een bekende auto langsrijden.. Ja hoor… Jorrit en Ron reden net op dat moment langs en vroegen of we mee wilden rijden voor de laatste 200 meter. Daar maakten we toch maar even fijn gebruik van ;)

Eenmaal aangekomen kwamen we ook Eva weer tegen in het hostel en wat bleek: ook zij ging met onze tour mee naar Fraser! Dat was toch wel een hele leuke verrassing. ’s Avonds hebben Brenda en Jorrit pannenkoeken gebakken en hebben Ron en ik toegekeken en gewacht tot het eten klaar was (delegeren noem je dat :P). Nadat ik onze Dutchies het oud-Hollandse kaartspel ‘toepen’ had geleerd (hebben ze toch wat gemist in hun ontwikkeling) gingen we vroeg slapen want we moesten de volgende ochtend om 6 uur klaar staan voor het vertrek naar Fraser! (Hallo, hallo, hallo… ik dacht dat ik vakantie had?)

Met kleine oogjes en geestelijk nog in ons bed, sprongen we ’s ochtends in onze 4x4 jeep. Naast de Dutchies zaten ook Alex en Robert in onze auto (2 Engelsmannen die we ook telkens weer tegenkomen onderweg). Zo reden we met 3 auto’s achter elkaar naar de Ferry om ’s ochtends vroeg aan te komen op het mooie Fraser Island. Daar kregen we eerst wat meer over de geschiedenis van Fraser te horen. Op Fraser is er archeologisch bewijs dat er minstens 5000 jaar geleden al mensen woonden.. Op veel plaatsen op het eiland zijn overblijfselen van Aboriginal bewoning gevonden. Nadat er een aantal Europeanen op het eiland waren geweest verging het schip Stirling Castle in 1836 waardoor er een aantal overlevenden van dat schip zo’n 6 weken op het eiland hebben geleefd voor ze werden gered. Tijdens hun verblijf ontstond er een sfeer van vijandigheid en agressie tussen hen en de op het eiland wonende Aboriginal bevolking. Één van de overlevenden was de vrouw van de kapitein van het gezonken schip, Eliza Fraser. Naar haar is het eiland door de Europeanen genoemd. Na deze mooie geschiedenisles maakten we een mooie wandeling langs een rivier om vervolgens te gaan zwemmen in Lake McKenzie. Dit is een zoetwater meer dat enkel en alleen uit regenwater bestaat. Stel je een prachtig blauw meer voor met een wit strand en Lake McKenzie is nog tien keer zo mooi! Ik voelde me ontzettend bevoorrecht dat wij lekker mochten poedelen in Lake McKenzie, maar helaas konden we hier niet blijven luieren.. we gingen door naar het volgende natuurverschijnsel op ons programma: Lake Wabby. Dit is een zogenaamd ‘Barrage lake’ en is ontstaan doordat een barrière zorgt dat het water uit een natuurlijke bron niet weg kan en een meer vormt. Na een pittige wandeling van een half uur waarin we geterroriseerd werden door de gezellige ‘horse flies’ kwamen we aan op een gigantische zandvlakte. Zo gaaf om daar midden in te staan zonder dat er iemand in de buurt is. Vervolgens daal je de vlakte af en sta je ineens voor een prachtig meer vol met vis. Als je heel stil zit in het water komen de kleine visjes je dode huidcellen van je af eten. Wie heeft er een schoonheidssalon nodig met bakken vol met die visjes?? Wij hadden een heel meer vol!

Na de lange wandeling terug naar de auto te hebben gemaakt, vervolgden we onze weg in de jeep door het mulle zand naar ons kamp. Daar aangekomen bleek dat we in tentjes moesten slapen. Samen met Brenda en Eva nam ik de tent die het meest dichtbij de centrale kookplek stond (hoezo bang in het donker?). Er was geen wc dus als je ’s nachts moest plassen, dan nam je een stok mee om eventuele dingo’s af te weren en ging je het strand op om daar je plasje te plegen. Aangezien we deze nachtelijke wandelingen uiteraard wel erg spannend vonden, gingen we regelmatig met zijn drietjes plassen. Dat schept toch ook wel een bijzondere band hoor ;)

De volgende ochtend waren we gebroken na een nacht zonder slaap omdat je eigenlijk op de keiharde grond ligt zonder hoofdkussen in een krappe ruimte. Om 07.00 uur zaten we alweer aan het ontbijt om een uurtje later op pad te gaan naar Eli Creek. Dit is de grootste ‘rivier’ (kreek) aan de oostkant van het eiland en het pompt ieder uur tot 4 miljoen liter vers water in de oceaan. Het is een populaire plek om te picknicken en te zwemmen, al is het water wel bijzonder koud! Er is een houten vlonder langs de rivier, als je die volgt en aan het eind van de vlonder in het water springt, dan drijf je vanzelf terug naar het beginpunt. Na deze verfrissende duik waren we allemaal wel gelijk wakker! We sprongen de auto weer in om op weg te gaan naar het bekende scheepswrak van de S.S. Maheno. Dit schip werd gevangen door een cycloon en een paar dagen later (9/7/1935) strandde het op Fraser Island. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het schip gebruikt als target voor bom oefeningen en explosieven door de special forces van de Fraser Commando School. Sindsdien is het schip behoorlijk verroest en ligt ¾ van het schip onder het zand. Toch is het zeker het bekijken waard en moest ik natuurlijk even terugdenken aan Petra die op die plek ten huwelijk is gevraagd ;)
Na mijn fotoshoot voor het wrak sprongen we de auto in op weg naar de Champagne Pools, helemaal ten noorden van Fraser. Dit is een populaire plek om te zwemmen met de golven van de oceaan die op de rotsen uiteen spatten in de natuurlijke baden van de Champagne Pools. Aan dit bruisende water heeft deze plek ook haar naam te danken. Als je eenmaal over de scherpe rotsen heen bent gelopen, dan is het heerlijk om lekker te poedelen in deze baden. Maar, aan alle goede dingen komt een eind en dus moesten we dit paradijs ook weer verlaten om Indian Head te beklimmen. Dit is een hele grote rots op het meest oostelijke punt van het eiland en heeft de naam gekregen van Captain Cook die daar op een avond allemaal Aboriginals zag. Destijds werd de bevolking van verschillende landen gewoon Indians genoemd. Eenmaal op dit gebergte kijk je je ogen uit. Wat een prachtig uitzicht over de zee en het eiland! Ik denk dat dit één van de mooiste views is die ik ooit heb gezien, wat ontzettend mooi!

’s Avonds kookten we (uiteraard) spaghetti, speelden we kaartspelletjes in het kamp en keken we vanaf het strand naar de prachtige sterrenhemel. Het voelt echt als een voorrecht dat ik al dat moois heb mogen zien! Eigenlijk te mooi voor woorden, maar ik hoop dat ik het een beetje over heb kunnen brengen. Toen we bijna naar bed gingen kwam er nog even een dingo in ons kamp kijken. Toen we later van het strand kwamen na onze zoveelste plassessie liepen er voor ons zelfs 3 dingo’s ons kamp binnen. Gelukkig hadden we geen eten of iets dergelijks in onze tent, anders hadden we ongetwijfeld nachtelijk bezoek gehad van zo’n beest. En hoe zeer ze ook op honden lijken, ze zijn echt niet zo lief!

Onze laatste ochtend op Fraser hebben we doorgebracht bij (als ik het me goed herinner) Lake Birrabeen. Wederom een prachtig stukje natuur waar we onze laatste uurtjes hebben doorgebracht. Daarna mocht ik de auto terugrijden naar ons hostel waar we na de pizza zo uitgeput waren, dat we maar vroeg gingen slapen. En de volgende ochtend was het grote afscheid daar. Jorrit en Ron gingen verder met de auto richting Noosa en ook Eva ging die kant op met de bus. Eenmaal aangekomen in Brisbane moest ik ook nog afscheid nemen van mijn reisbuddy Brenda en was ik opeens 'lonely in a big city’.
Liefs, Femke