Mijn laatste bestemming in Australië: Sydney!
Door: Femke de Breed
Blijf op de hoogte en volg Femke
05 Maart 2013 | Australië, Sydney
En zo kwam ik alweer aan het einde van mijn reis door Australië en vloog ik op 13 februari naar Sydney waar ik mijn laatste 6 dagen door zou brengen. ’s Avonds was ik gearriveerd in Base hostel en was ik na een zelf gekookte pastamaaltijd lekker gaan slapen. ’s Ochtends ging ik de stad verkennen en kwam ik al wandelend aan in Circular Quay, de haven waarvandaan alle ferry’s vertrekken. Daar kreeg ik ook gelijk de Harbour bridge en het Opera House te zien. Ik kon deze twee highlights van Sydney dus gelijk afvinken van mijn to-do list. ’s Middags organiseerde mijn hostel een middag naar Coogie Beach met een gratis barbie en wijn, daar ging ik natuurlijk ook mee naar toe! Tijdens dit tripje leerde ik onder andere Marie kennen, een 22-jarig Duits meisje. Het bleek een gezellige middag te zijn met heerlijk weer. Nadat weer bij ons hostel waren afgezet, gingen we nog even naar Darling Harbour. Het is heerlijk om daar langs het water te lopen, maar we gingen natuurlijk ook even bij de winkeltjes kijken. Het merk ‘Ugg’ komt uiteraard uit Australië waardoor deze lompe winterschoenen hier uiteraard ook een stuk goedkoper zijn dan thuis (alhoewel het nog steeds duur is). Ik kreeg al snel in de gaten dat er niet alleen lompe ‘Uggs’ bestaan maar dat hier ook elegante laarsjes van bestaan en tja.. die moest ik natuurlijk gewoon hebben! Bye money… welcome shoes!
We besloten die avond mee te gaan met de partybus naar een aantal backpackersclubs in de stad. In elke club krijg je een gratis drankje en je ontmoet natuurlijk ook andere backpackers uit het hostel. Het was een superleuke avond waarin we heerlijk hebben gedanst, maar uiteraard op een respectabele tijd weer vertrokken zijn naar ons hostel (ahum).
Op vrijdag had ik besloten om de ‘free guided city walk’ te doen. Een 3 uur durende wandeling die ik vond in de lonely planet en die gegeven wordt door een gratis gids. Het kost dus geen geld, maar als je tevreden bent over de rondleiding door de stad dan kan je hem een fooi geven. Tijdens de wandeling leerde ik een stuk meer over de stad en ik vond het heerlijk om naar zijn verhalen te luisteren. Één van de voorbeelden zal ik noemen en dat gaat over het ziekenhuis en het parlementsgebouw in Sydney. Jaren geleden vond een belangrijk vooraanstaande man in Sydney dat de stad een ziekenhuis nodig had. Hij vroeg daarom geld aan de regering van Engeland maar zij weigerde om hieraan toe te geven. Toch wilde de beste man echt een ziekenhuis bouwen en daarom verzon hij een manier om geld te verdienen. In die tijd werd er namelijk nogal wat gedronken door de bevolking, bij voorkeur rum. De man verkocht aan drie partijen in de stad rum met als belofte dat zij het exclusieve recht kregen om de drank te verkopen. Zij hadden hier wel oren naar en stemden hiermee in. Het geld stroomde binnen en al snel begon men met de bouw van het ziekenhuis. Het ziekenhuis bleek echter veels te groot geworden te zijn voor wat er nodig was voor de stad. Uiteindelijk is één van de vleugels van het ziekenhuis daarom in gebruik genomen als parlementsgebouw. Ze zeggen nu ook wel dat het parlementsgebouw gefinancierd is door de rum verkoop. Grappig toch? Zo waren er nog veel meer leuke verhalen die ik uiteraard kan navertellen, maar daar moet je me dan maar even voor bellen (fooien zijn welkom :P).
De wandeling duurde uiteindelijk 3,5 uur en ik kwam moe maar voldaan weer terug in het hostel waar ik ’s avonds had afgesproken met Stefan van Vliet. Een Nederlandse jongen uit het mooie Zegveld die ik nog ken van toen hij nog in Nederland woonde. Inmiddels woont hij, samen met zijn vriendin Carolina, alweer 3,5 jaar in Sydney en heeft het daar best naar zijn zin. Heel grappig om iemand die je kent uit Nederland tegen te komen. Stefan nam me mee naar een ontzettend hoog gebouw en op de hoogste verdieping gingen we wat drinken in de bar. Deze bar draait rondjes waardoor je een overzicht hebt over de hele stad, erg gaaf! Onder het genot van een wijntje hebben we lekker bijgekletst waarna ik kennismaakte met Carolina. Met zijn drietjes gingen we vervolgens naar de Australian Heritage Bar, een aanrader voor elke toerist! Hier kan je namelijk pizza’s eten met Emu-, Kangaroe-, of Krokodillenvlees erop! Als je naar Australië gaat dan moet je daar wel iets van gegeten hebben natuurlijk en daarom bestelde ik een pizza met zowel Emu als Kangaroevlees erop, heerlijk! Na de pizza was het nog even tijd voor een warme chocolademelk voor ze mij weer terug liepen naar het hostel. Het was een ontzettend gezellige avond!
Op zaterdag was mijn tripje naar de Blue Mountains en ’s ochtends werd ik dan ook opgehaald door mijn gids genaamd ‘Smokey’. Een gezellige vent met een vlotte babbel en als het effe kan, een peuk in zijn mond. Eerste stop was een plekje waar we kangaroes in het wild zagen. Zo zagen we onder andere een ‘Joey’ (baby kangaroe) en zijn moeder met elkaar spelen. De enthousiaste Joey vloog zijn moeder een paar keer om de hals, zo schattig! Hierna gingen van start met onze eerste wandeling van de dag: een tocht naar de ‘Wentworth falls’. Dit zijn prachtige watervallen, maar je moet er wel een heleboel traptreden voor af lopen! En het meest vervelende is dan nog dat als je deze watervallen hebt bewonderd, een paar fotootjes hebt gemaakt en een klein kreeftje hebt gespot in het water, dat je dan al die traptreden ook weer op moet lopen! En ze zijn uiteraard niet echt gemaakt voor mijn kleine vrouwenbeentjes! Hijgend en bezweet kwamen we uiteindelijk toch weer boven, maar ik heb hier de volgende dag een behoorlijke spierpijn aan over gehouden.
Na deze intensieve wandeltocht was het tijd voor de lunch. Het was heerlijk om even uit te puffen onder het genot van een broodje en een sapje. Hierna was het tijd voor de volgende wandeling, gelukkig hoefden we hierbij alleen maar naar beneden te lopen. Onderweg zagen we de rotspartij ‘The Three Sisters’. Het verhaal hierachter is dat een aboriginal man op zijn drie dochters moest passen van zijn vrouw omdat ze niet naar haar luisterden. De man had daar helemaal geen zin in en zei tegen zijn dochters dat ze op de open plek op de rots moesten blijven spelen zodat hij rustig kon gaan jagen. Hij droeg ze op om daar te blijven tot hij terug kwam zodat hij ze kon zien en zou weten dat alles goed met ze was. Een aantal dagen achtereen gingen de dochters echter van het plateau af als hun vader aan het jagen was. Ze gaven als verklaring dat ze in de schaduw naast het plateau gingen zitten waar hun vader ze niet kon zien. Toen hij op een dag zijn dochters in de gaten hield, zag hij dat ze snel naar de rivier liepen waar ze een aantal jonge mannen ontmoetten. Hun vader gaf ze keer op keer de waarschuwing niet van het plateau te gaan en toen ze de ook de laatste waarschuwing hadden genegeerd heeft de vader ze veranderd in rotsen zodat ze wel op het plateau moesten blijven staan. En zodoende het de rotspartij nu ‘the three sisters’. Het was een prachtige wandeling en gelukkig allemaal naar beneden waarna we met de cabinelift weer naar boven gingen. Het was een geweldige dag!
’s Avonds was het feest want het was de avond dat ik Tim weer zou zien! Ik heb Tim ontmoet in Queenstown (Nieuw Zeeland) waar hij op vakantie was. Aangezien hij in Sydney woont was het de perfecte gelegenheid om af te spreken. Tim speelt in een band en had die avond een gig (optreden). Zo kwam het dat hij me na mijn trip naar de Blue Mountains op kwam halen om vervolgens samen op weg te gaan naar Oxford Street, de Gaystreet van Sydney. Wat is het toch heerlijk om op een terrasje te zitten en schaamteloos mensen te kijken! Vooral als die mensen er niet altijd normaal uitzien! Tim trakteerde me op een warme chocolademelk (hij weet wel wat ik lekker vind :P) en daarna gingen we over op bier. Ik leerde zijn bandmembers kennen, dat was niet zo moeilijk want het waren er maar twee! Daarna was het tijd voor het optreden en Tim was megazenuwachtig want hij was bang dat ik het helemaal niets zou vinden. Zijn kersverse vriendinnetje Elenor was er ook, een superaardige meid waar ik het goed mee kon vinden. Toen de jongens eenmaal op het podium stonden, was het feest want ze gingen helemaal uit hun dak! Wat geweldig om te zien dat mensen zich op dat podium als een vis in het water voelen! Van hoe zij zich lieten gaan, kan ik zeker nog wat leren! Lekker schaamteloos! Het was een geweldige avond en de muziek was ook stukken beter dan ik had verwacht. Veel te vroeg kwam er een eind aan de avond en brachten Elenor en Tim me naar mijn hostel waar ik al snel in slaap viel van deze drukke, maar leuke dag.
Op zondag ging ik met Marie naar Manly Beach. Het was prachtig weer dus we stonden vroeg op en namen de ferry naar Manly waar we lekker geshopt hebben en uiteraard ook op het strand hebben gelegen. Even bijkomen van de drukte van gister. ’s Middags werd ik ongedurig en heb ik de ferry terug genomen naar Circular Key. Ik had weer contact gehad met Stefan die vroeg of ik ’s middags zin had om naar Tropfest te komen. Dit is een short movie festival, een soort wedstrijd tussen de makers van 16 korte filmpjes. Vanaf ’s middags gaan mensen er al naar toe om een goed plekje te bemachtigen, is er live muziek en allerlei interviews en dergelijke van beroemde mensen (die ik uiteraard straal voorbij zou lopen). Nadat ik even wat boodschappen had gedaan in de supermarkt, nam ik mijn koopwaar mee naar het veld waar Stefan en zijn vriendin al een plekje hadden uitgekozen. Ze hadden drie grote kleden neergelegd waardoor we lekker de ruimte hadden. Glaasje rode wijn er bij, wat broodjes, crackers met dipsaus en Femke was gelukkig. Heerlijk om daar gewoon te picknicken, naar het scherm en de andere mensen te kijken en gewoon ongedwongen te genieten! ’s Avonds lieten ze de filmpjes zien en ik heb me goed vermaakt want er zaten echt hele leuke bij! De uiteindelijke winnaar viel me dan een beetje tegen, zelf had ik een andere keuze gemaakt maar… de jury heeft altijd gelijk toch? Na de filmpjes namen we afscheid want ik zou Stefan en zijn vriendin helaas niet meer zien. Wat vond ik het super om tijd met hen door te brengen in deze grote stad!
Toch was het ook een moment voor mij om weer vooruit te kijken want de volgende ochtend zag ik Maaike weer! Ook Maaike heb ik leren kennen in Nieuw-Zeeland, destijds reisde ze samen met Nick maar in Australië heeft ze de oostkust in haar uppie afgereisd. Het grappige is dat ik er zo enthousiast van word als ik weer mensen zie die ik ergens anders op mijn reis heb leren kennen. Zo kwam het dat we elkaar ’s ochtends alweer in de armen vlogen en onze plannen voor de dag doorspraken. Eerst gingen we lekker shoppen, want tot Sydney had ik nog nauwelijks iets gekocht omdat ik het anders weer mee moest sjouwen! We hebben lekker gewinkeld, wat gedronken en verder gewinkeld, heerlijk! Daarna zijn we terug gegaan naar het hostel waar we afgesproken hadden met Tim. Samen met hem liepen we de stad door en gingen we eerst naar het Opera House. Na de gebruikelijke foto’s betrok het weer een beetje waardoor we naar het Museum van contemperary art zijn geweest, heel grappig om te zien. Hierna was ons doel om via Darling Harbour naar het casino te lopen. We hadden namelijk gehoord dat als je je daar inschrijft als gratis member, dat je dan 50 euro speelgeld krijgt. Hier moesten we natuurlijk gebruik van maken! Na een superlange tocht waarbij mijn voeten de nodige pijntjes te verduren kregen, kwamen we eindelijk aan bij het casino en wat bleek? De actie van de gratis 50 euro speelgeld was net afgelopen. Gelukkig verwerkten we deze teleurstelling al snel en gingen we wat drinken in een grappige bar in Darling Harbour. Je kunt hier ook eten en ze doen hier regelmatig zelfs eetwedstrijden. Een man bestelde friet met kip en kreeg een hele kip en een ontzettend groot bord vol met friet en salade. Als hij alles in zijn eentje op zou eten, dan zou hij zijn geld terug krijgen.. ideaal voor de grote eter dus :P
Na een heerlijk biertje begonnen we aan onze terugtocht waarbij we nog even in Chinatown stopten om te eten. Tim nam ons mee naar een restaurantje waar je neer wordt geplant op een stoel, je je eten krijgt en daarna weg wordt gekeken omdat ze meer klanten nodig hebben. Voor 6 dollar per persoon hebben we onze buikjes echter rond gegeten met dumblings en noodles en het was super super lekker! Hilarisch hoe Maaike en ik de noodles met onze stokjes naar onze mond brachten!
Na deze heerlijke maaltijd vonden we het welletjes. We waren moe van het vele lopen die dag en besloten weer terug te gaan naar het hostel voor een rustig avondje. Ik nam afscheid van Tim die ik hierna niet meer zou zien en ging samen met Maaike terug naar Base Backpackers.
De volgende ochtend was het dinsdag en ik moest uitchecken. Mijn backpack zette ik zolang op de kamer van Maaike en we gingen nog voor een allerlaatste keer de stad in voor wat souvenirs. Daarnaast hebben we nog even wat gedronken tot het tijd was dat ik opgehaald werd om naar het vliegveld te gaan. Maaike zou de volgende dag weer naar Nederland vliegen en ze keek er ontzettend naar uit! Stiekem was ik een klein beetje jaloers want nu de vakantie bijna voorbij is, leek het me ook wel heel fijn om iedereen weer te zien. Desondanks was Maleisië natuurlijk ook een super vooruitzicht, dus daar moest ik maar even goed van genieten.
Ik nam afscheid van Maaike waarin we elkaar beloofden elkaar met Koninginnedag weer te zien. Dan gaan we samen met Nick namelijk feesten in de Jordaan! Weer zo’n mooi vooruitzicht! In gedachten nam ik afscheid van het mooie Australië want wat heb ik van dit land genoten en wat heb ik het toch heerlijk gehad! Ik hoop zeker dat ik hier nog eens terugkom om de dingen te zien waar ik tijdens mijn reis geen tijd voor had, maar nu eerst naar mijn laatste bestemming van deze reis: Maleisië, here I come!
Liefs, Femke
We besloten die avond mee te gaan met de partybus naar een aantal backpackersclubs in de stad. In elke club krijg je een gratis drankje en je ontmoet natuurlijk ook andere backpackers uit het hostel. Het was een superleuke avond waarin we heerlijk hebben gedanst, maar uiteraard op een respectabele tijd weer vertrokken zijn naar ons hostel (ahum).
Op vrijdag had ik besloten om de ‘free guided city walk’ te doen. Een 3 uur durende wandeling die ik vond in de lonely planet en die gegeven wordt door een gratis gids. Het kost dus geen geld, maar als je tevreden bent over de rondleiding door de stad dan kan je hem een fooi geven. Tijdens de wandeling leerde ik een stuk meer over de stad en ik vond het heerlijk om naar zijn verhalen te luisteren. Één van de voorbeelden zal ik noemen en dat gaat over het ziekenhuis en het parlementsgebouw in Sydney. Jaren geleden vond een belangrijk vooraanstaande man in Sydney dat de stad een ziekenhuis nodig had. Hij vroeg daarom geld aan de regering van Engeland maar zij weigerde om hieraan toe te geven. Toch wilde de beste man echt een ziekenhuis bouwen en daarom verzon hij een manier om geld te verdienen. In die tijd werd er namelijk nogal wat gedronken door de bevolking, bij voorkeur rum. De man verkocht aan drie partijen in de stad rum met als belofte dat zij het exclusieve recht kregen om de drank te verkopen. Zij hadden hier wel oren naar en stemden hiermee in. Het geld stroomde binnen en al snel begon men met de bouw van het ziekenhuis. Het ziekenhuis bleek echter veels te groot geworden te zijn voor wat er nodig was voor de stad. Uiteindelijk is één van de vleugels van het ziekenhuis daarom in gebruik genomen als parlementsgebouw. Ze zeggen nu ook wel dat het parlementsgebouw gefinancierd is door de rum verkoop. Grappig toch? Zo waren er nog veel meer leuke verhalen die ik uiteraard kan navertellen, maar daar moet je me dan maar even voor bellen (fooien zijn welkom :P).
De wandeling duurde uiteindelijk 3,5 uur en ik kwam moe maar voldaan weer terug in het hostel waar ik ’s avonds had afgesproken met Stefan van Vliet. Een Nederlandse jongen uit het mooie Zegveld die ik nog ken van toen hij nog in Nederland woonde. Inmiddels woont hij, samen met zijn vriendin Carolina, alweer 3,5 jaar in Sydney en heeft het daar best naar zijn zin. Heel grappig om iemand die je kent uit Nederland tegen te komen. Stefan nam me mee naar een ontzettend hoog gebouw en op de hoogste verdieping gingen we wat drinken in de bar. Deze bar draait rondjes waardoor je een overzicht hebt over de hele stad, erg gaaf! Onder het genot van een wijntje hebben we lekker bijgekletst waarna ik kennismaakte met Carolina. Met zijn drietjes gingen we vervolgens naar de Australian Heritage Bar, een aanrader voor elke toerist! Hier kan je namelijk pizza’s eten met Emu-, Kangaroe-, of Krokodillenvlees erop! Als je naar Australië gaat dan moet je daar wel iets van gegeten hebben natuurlijk en daarom bestelde ik een pizza met zowel Emu als Kangaroevlees erop, heerlijk! Na de pizza was het nog even tijd voor een warme chocolademelk voor ze mij weer terug liepen naar het hostel. Het was een ontzettend gezellige avond!
Op zaterdag was mijn tripje naar de Blue Mountains en ’s ochtends werd ik dan ook opgehaald door mijn gids genaamd ‘Smokey’. Een gezellige vent met een vlotte babbel en als het effe kan, een peuk in zijn mond. Eerste stop was een plekje waar we kangaroes in het wild zagen. Zo zagen we onder andere een ‘Joey’ (baby kangaroe) en zijn moeder met elkaar spelen. De enthousiaste Joey vloog zijn moeder een paar keer om de hals, zo schattig! Hierna gingen van start met onze eerste wandeling van de dag: een tocht naar de ‘Wentworth falls’. Dit zijn prachtige watervallen, maar je moet er wel een heleboel traptreden voor af lopen! En het meest vervelende is dan nog dat als je deze watervallen hebt bewonderd, een paar fotootjes hebt gemaakt en een klein kreeftje hebt gespot in het water, dat je dan al die traptreden ook weer op moet lopen! En ze zijn uiteraard niet echt gemaakt voor mijn kleine vrouwenbeentjes! Hijgend en bezweet kwamen we uiteindelijk toch weer boven, maar ik heb hier de volgende dag een behoorlijke spierpijn aan over gehouden.
Na deze intensieve wandeltocht was het tijd voor de lunch. Het was heerlijk om even uit te puffen onder het genot van een broodje en een sapje. Hierna was het tijd voor de volgende wandeling, gelukkig hoefden we hierbij alleen maar naar beneden te lopen. Onderweg zagen we de rotspartij ‘The Three Sisters’. Het verhaal hierachter is dat een aboriginal man op zijn drie dochters moest passen van zijn vrouw omdat ze niet naar haar luisterden. De man had daar helemaal geen zin in en zei tegen zijn dochters dat ze op de open plek op de rots moesten blijven spelen zodat hij rustig kon gaan jagen. Hij droeg ze op om daar te blijven tot hij terug kwam zodat hij ze kon zien en zou weten dat alles goed met ze was. Een aantal dagen achtereen gingen de dochters echter van het plateau af als hun vader aan het jagen was. Ze gaven als verklaring dat ze in de schaduw naast het plateau gingen zitten waar hun vader ze niet kon zien. Toen hij op een dag zijn dochters in de gaten hield, zag hij dat ze snel naar de rivier liepen waar ze een aantal jonge mannen ontmoetten. Hun vader gaf ze keer op keer de waarschuwing niet van het plateau te gaan en toen ze de ook de laatste waarschuwing hadden genegeerd heeft de vader ze veranderd in rotsen zodat ze wel op het plateau moesten blijven staan. En zodoende het de rotspartij nu ‘the three sisters’. Het was een prachtige wandeling en gelukkig allemaal naar beneden waarna we met de cabinelift weer naar boven gingen. Het was een geweldige dag!
’s Avonds was het feest want het was de avond dat ik Tim weer zou zien! Ik heb Tim ontmoet in Queenstown (Nieuw Zeeland) waar hij op vakantie was. Aangezien hij in Sydney woont was het de perfecte gelegenheid om af te spreken. Tim speelt in een band en had die avond een gig (optreden). Zo kwam het dat hij me na mijn trip naar de Blue Mountains op kwam halen om vervolgens samen op weg te gaan naar Oxford Street, de Gaystreet van Sydney. Wat is het toch heerlijk om op een terrasje te zitten en schaamteloos mensen te kijken! Vooral als die mensen er niet altijd normaal uitzien! Tim trakteerde me op een warme chocolademelk (hij weet wel wat ik lekker vind :P) en daarna gingen we over op bier. Ik leerde zijn bandmembers kennen, dat was niet zo moeilijk want het waren er maar twee! Daarna was het tijd voor het optreden en Tim was megazenuwachtig want hij was bang dat ik het helemaal niets zou vinden. Zijn kersverse vriendinnetje Elenor was er ook, een superaardige meid waar ik het goed mee kon vinden. Toen de jongens eenmaal op het podium stonden, was het feest want ze gingen helemaal uit hun dak! Wat geweldig om te zien dat mensen zich op dat podium als een vis in het water voelen! Van hoe zij zich lieten gaan, kan ik zeker nog wat leren! Lekker schaamteloos! Het was een geweldige avond en de muziek was ook stukken beter dan ik had verwacht. Veel te vroeg kwam er een eind aan de avond en brachten Elenor en Tim me naar mijn hostel waar ik al snel in slaap viel van deze drukke, maar leuke dag.
Op zondag ging ik met Marie naar Manly Beach. Het was prachtig weer dus we stonden vroeg op en namen de ferry naar Manly waar we lekker geshopt hebben en uiteraard ook op het strand hebben gelegen. Even bijkomen van de drukte van gister. ’s Middags werd ik ongedurig en heb ik de ferry terug genomen naar Circular Key. Ik had weer contact gehad met Stefan die vroeg of ik ’s middags zin had om naar Tropfest te komen. Dit is een short movie festival, een soort wedstrijd tussen de makers van 16 korte filmpjes. Vanaf ’s middags gaan mensen er al naar toe om een goed plekje te bemachtigen, is er live muziek en allerlei interviews en dergelijke van beroemde mensen (die ik uiteraard straal voorbij zou lopen). Nadat ik even wat boodschappen had gedaan in de supermarkt, nam ik mijn koopwaar mee naar het veld waar Stefan en zijn vriendin al een plekje hadden uitgekozen. Ze hadden drie grote kleden neergelegd waardoor we lekker de ruimte hadden. Glaasje rode wijn er bij, wat broodjes, crackers met dipsaus en Femke was gelukkig. Heerlijk om daar gewoon te picknicken, naar het scherm en de andere mensen te kijken en gewoon ongedwongen te genieten! ’s Avonds lieten ze de filmpjes zien en ik heb me goed vermaakt want er zaten echt hele leuke bij! De uiteindelijke winnaar viel me dan een beetje tegen, zelf had ik een andere keuze gemaakt maar… de jury heeft altijd gelijk toch? Na de filmpjes namen we afscheid want ik zou Stefan en zijn vriendin helaas niet meer zien. Wat vond ik het super om tijd met hen door te brengen in deze grote stad!
Toch was het ook een moment voor mij om weer vooruit te kijken want de volgende ochtend zag ik Maaike weer! Ook Maaike heb ik leren kennen in Nieuw-Zeeland, destijds reisde ze samen met Nick maar in Australië heeft ze de oostkust in haar uppie afgereisd. Het grappige is dat ik er zo enthousiast van word als ik weer mensen zie die ik ergens anders op mijn reis heb leren kennen. Zo kwam het dat we elkaar ’s ochtends alweer in de armen vlogen en onze plannen voor de dag doorspraken. Eerst gingen we lekker shoppen, want tot Sydney had ik nog nauwelijks iets gekocht omdat ik het anders weer mee moest sjouwen! We hebben lekker gewinkeld, wat gedronken en verder gewinkeld, heerlijk! Daarna zijn we terug gegaan naar het hostel waar we afgesproken hadden met Tim. Samen met hem liepen we de stad door en gingen we eerst naar het Opera House. Na de gebruikelijke foto’s betrok het weer een beetje waardoor we naar het Museum van contemperary art zijn geweest, heel grappig om te zien. Hierna was ons doel om via Darling Harbour naar het casino te lopen. We hadden namelijk gehoord dat als je je daar inschrijft als gratis member, dat je dan 50 euro speelgeld krijgt. Hier moesten we natuurlijk gebruik van maken! Na een superlange tocht waarbij mijn voeten de nodige pijntjes te verduren kregen, kwamen we eindelijk aan bij het casino en wat bleek? De actie van de gratis 50 euro speelgeld was net afgelopen. Gelukkig verwerkten we deze teleurstelling al snel en gingen we wat drinken in een grappige bar in Darling Harbour. Je kunt hier ook eten en ze doen hier regelmatig zelfs eetwedstrijden. Een man bestelde friet met kip en kreeg een hele kip en een ontzettend groot bord vol met friet en salade. Als hij alles in zijn eentje op zou eten, dan zou hij zijn geld terug krijgen.. ideaal voor de grote eter dus :P
Na een heerlijk biertje begonnen we aan onze terugtocht waarbij we nog even in Chinatown stopten om te eten. Tim nam ons mee naar een restaurantje waar je neer wordt geplant op een stoel, je je eten krijgt en daarna weg wordt gekeken omdat ze meer klanten nodig hebben. Voor 6 dollar per persoon hebben we onze buikjes echter rond gegeten met dumblings en noodles en het was super super lekker! Hilarisch hoe Maaike en ik de noodles met onze stokjes naar onze mond brachten!
Na deze heerlijke maaltijd vonden we het welletjes. We waren moe van het vele lopen die dag en besloten weer terug te gaan naar het hostel voor een rustig avondje. Ik nam afscheid van Tim die ik hierna niet meer zou zien en ging samen met Maaike terug naar Base Backpackers.
De volgende ochtend was het dinsdag en ik moest uitchecken. Mijn backpack zette ik zolang op de kamer van Maaike en we gingen nog voor een allerlaatste keer de stad in voor wat souvenirs. Daarnaast hebben we nog even wat gedronken tot het tijd was dat ik opgehaald werd om naar het vliegveld te gaan. Maaike zou de volgende dag weer naar Nederland vliegen en ze keek er ontzettend naar uit! Stiekem was ik een klein beetje jaloers want nu de vakantie bijna voorbij is, leek het me ook wel heel fijn om iedereen weer te zien. Desondanks was Maleisië natuurlijk ook een super vooruitzicht, dus daar moest ik maar even goed van genieten.
Ik nam afscheid van Maaike waarin we elkaar beloofden elkaar met Koninginnedag weer te zien. Dan gaan we samen met Nick namelijk feesten in de Jordaan! Weer zo’n mooi vooruitzicht! In gedachten nam ik afscheid van het mooie Australië want wat heb ik van dit land genoten en wat heb ik het toch heerlijk gehad! Ik hoop zeker dat ik hier nog eens terugkom om de dingen te zien waar ik tijdens mijn reis geen tijd voor had, maar nu eerst naar mijn laatste bestemming van deze reis: Maleisië, here I come!
Liefs, Femke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
