My rainy easy ride

Na onze Ha long bay Tour afgesloten te hebben met een gezamenlijk diner bij de burger king in Hanoi scheidden onze wegen (tijdelijk). Ik had nog een overnachting in Hanoi en de volgende dag vloog ik van Hanoi naar Hue (liever een uur in het vliegtuig dan 14 uur in de trein). Hue was van 1802 tot 1945 de keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Het keizerlijke bestuur van Viernam woonde toen in de citadel in het noorden van deze stad. Aangezien de stad precies op de voormalige grens van Zuid- en Noord-Vietnam ligt, heeft het tijdens de Vietnam-oorlog, maar ook tijdens de onafhankelijksstrijd helaas nogal wat schade opgelopen.

Op de dag van aankomst heb ik een restaurantje opgezocht waar ik heerlijk heb zitten eten, waarna ik vroeg naar bed ben gegaan. De volgende dag arriveerden Frank en Esther in het stadje en besloten we met zijn drietjes een taxi te huren om de 'Verboden stad' en de 'keizerlijke graven' te bezoeken. Helaas regende het en was de straat van het hotel van Esther en Frank zodanig onder water gelopen dat ik voor de laatste 100 meter een taxi nodig had om niet tot mijn knieën in het water te hoeven staan!

Toen we elkaar eenmaal gevonden hadden, gingen we op pad. Het werd een gezellige middag waarbij we volgens Frank veel 'grafplekken' bezocht hebben. 'S avonds hebben we gezellig met elkaar gegeten, gepoolt en een drankje gedaan voordat we weer richting hotel gingen.

De volgende ochtend stond er een echte easy rijder voor de deur. Mijn backpack werd ingepakt en ik sprong achterop de motor. Het avontuur kon beginnen! Dung was degene bij wie ik achterop zat en hij ging me in twee dagen tijd van Hue naar Hoi An brengen waarbij we een flinke omweg zouden maken door de bergen.

Helaas begon het alweer snel te regenen en werd ik in een regenpak gehesen. Gelukkig maakte de omgeving veel goed. We reden door de bergen, langs rivieren en kleine dorpjes en zo kon ik zien hoe het echte leven in Vietnam eraan toe gaat. Dung liet me de rubberbomen zien, vertelde me verhalen over de dorpjes die we bezochten en over zijn leven in Vietnam. Gelukkig hield de regen in de loop van de middag op en nam Dung me mee naar een klein dorpje waar ik lolly's mocht uitdelen aan de kinderen daar. Het was geweldig! Helaas gaan de kids daar niet naar school en houden de ouders ze thuis om te werken. Het zijn hier vooral de vrouwen die al het werk verrichten.. De mannen doen eigenlijk vrij weinig...

De volgende ochtend bezochten we wederom een dorpje. Tegenwoordig heeft de regering in Vietnam de regel gesteld dat een gezin 1 max 2 kids mag hebben, anders moet je heel veel belasting betalen. In dit dorpje is geen geld en is er ook niets te doen... Waardoor er nu wel heeeeel veel kids rondlopen! Waar ik wel van schrok was het verhaal over de zwangere vrouwen in dit dorpje. Al rond het 14e jaar trouwen de vrouwen en ze raken vaak al jong zwanger. Al de vrouw 8 maanden zwanger is, dan moet ze de rest van haar zwangerschap in afzondering doorbrengen in de bossen. Ze krijgt voldoende eten en drinken mee maar moet het dan zelf uitzoeken totdat het kind geboren is. Het komt dus ook wel eens voor dat een kind en soms ook de moeder komen te overlijden omdat het bijvoorbeeld niet goed lag of er niet uit kon komen. En in het geval dat een vrouw zwanger is van een tweeling, dan mag zij na de bevalling maar 1 kind mee terug nemen naar het dorp. Het andere kind moet ze dan achterlaten in het bos en over laten aan alle gevaren die daar om de hoek komen kijken. Gruwelijk he?

Maar goed.. De tocht ging verder langs een theeplantage, Dung liet me zien hoe rijstwijn (happy water) wordt gemaakt en we gingen op weg naar een prachtige berg om via die weg in Hoi an te komen. Helaas begon het keihard te regenen waardoor het gevaarlijk werd op de berg en we rechtsomkeert hebben gemaakt. In Hoi an ben ik eerst naar een kleermaker geweest waar ik twee jurkjes heb besteld (hoi an staat bekend om de goedkope op maat gemaakte kleding). Hierna heeft Dung me afgezet bij mijn hotel waar ik Esther, Frank, Rogier en Barbara tegenkwam. Ook Marieke en KAy kwamen die dag aan in Hoi an en zo waren we reünited (op Ferry na)!